سروش صحت
صبح هامسیر ثابتی دارم و اگر عجله نداشته باشم آنقدر در ایستگاه منتظر می مانم تا تاکسی موردعلاقه ام برسد. در واقع راننده این تاکسی را دوست دارم.
رانندهپیر و درشت هیکلی با دست های قوی و آفتاب سوخته و چشم های مشکی رنگ است که تابستانو زمستان سر شیشه ماشین را باز می گذارد و با آنکه چهار سال است بیشتر صبح ها سوارماشینش می شوم فقط سه چهار بار صدای بم و خش دارش را شنیده ام. ماشینش نه ضبط دارد،نه رادیو و شاید همین سکوت، حضورش را این چنین لذت بخش می کند.
ما هر روزاز مسیر ثابتی می رویم، فقط چهارشنبه ی آخر هر ماه راننده مسیر همیشگی مان را عوض میکند. یکی از چهارشنبه های آخر ماه به او گفتم از این طرف راهمون دور می شه ها.» میدونم.» دیگر هیچ کدام حرفی نزدیم و او باز هر روز از مسیر همیشگی می رفت و چهارشنبههای آخر ماه مسیر دورتر را انتخاب می کرد.
چهارشنبهآخر ماه پیش وقتی از مسیر دورتر می رفت، سر یک کوچه ترمز کرد نگاهی به این طرف و آنطرف انداخت، بعد گفت؛ ببخشید الان برمی گردم» و از ماشین پیاده شد. دوباره کمی اینطرف و آن طرف را نگاه کرد، یک کوچه را تا نیمه رفت و برگشت بعد سوار شد و رفتیم. بهدست هایش نگاه کردم، فرمان را آنقدر محکم گرفته بود که ترسیدم از جا کنده شود، امالرزش دست هایش پیدا بود، پرسیدم حالتون خوبه؟» گفت نه.» نگاهش کردم و بعد برایم تعریفکرد.
چهل و ششسال پیش عاشق دختر جوانی می شود. چهارشنبه آخر یک ماه دختر جوان به او می گوید خانوادهاش اجازه نمی دهند با او ازدواج کند. راننده از دختر جوان می خواهد لااقل ماهی یک باراو را از دور ببیند. دختر جوان قول می دهد تا آخر عمر چهارشنبه آخر هر ماه سر این کوچهبیاید. چهل و شش سال دختر جوان چهارشنبه آخر هر ماه سر کوچه آمده، راننده او را ازدور دیده و رفته است. از راننده پرسیدم دختر جوان ازدواج کرد؟» نمی دانست. پرسیدمآدرسشو دارین؟» نداشت.
در اینچهل و شش سال
با او حتییک کلمه هم حرف نزده بود فقط چهارشنبه های آخر هر ماه دختر جوان را دیده بود و رفتهبود. راننده گفت چهل و شش سال چهارشنبه آخر هر ماه اومد ولی دو ماهه نمیاد.» به رانندهگفتم شاید یه مشکلی پیش اومده.» راننده گفت:
خدا نکنه»بعد گفت اگر ماه دیگر نیاد می میرم.»
درباره این سایت